W połowie kolejnego tygodnia kwietnia zapraszam do zapoznania się z kolejnym materiałem historycznym dotyczącym taboru autobusowego spółki Miejskie Zakłady Autobusowe w Warszawie, bowiem jak doskonale wiecie chcemy Wam przedstawić jak najwięcej i jak najciekawszych informacji o historii stołecznego taboru komunikacji miejskiej.
Otóż, dokładnie 10 lat temu, 11 kwietnia 2014 roku, z fabryki w Solcu Kujawskim przyjechały ostatnie 2 sztuki fabrycznie nowych przegubowych autobusów Solbus SM18. Autobusy, którym przydzielono numery taborowe #2045 i #2046 zasiliły flotę zajezdni R-2 (d. R-11) „Kleszczowa” zlokalizowanej przy ulicy Kleszczowej 28 w warszawskiej dzielnicy Włochy. Dostawy te pozwoliły na kolejny etap kasacji 15-metrowych Neoplanów oraz pierwsze wycofania Solarisów Urbino 15.
Była to ostatnia, jak już wspomniałem, dostawa autobusów z kontraktu liczącego 47 sztuk fabrycznie nowych autobusów przegubowych rozstrzygniętego jeszcze w 2013 roku. Historia modelu SM18 sięga roku 2007, gdy rozpoczęły się prace projektowe w soleckiej fabryce dzięki współpracy z Grupą Inżynierską „DOT3D” z Czerwonaka. Ta grupa zajęła się większością prac projektowych rodziny autobusów Solcity, zarówno 12-metrowych jak i 18-metrowych. Wielkopolscy konstruktorzy stworzyli i opracowali całość założeń technicznych rodziny autobusów miejskich serii SM, współpracowali bardzo owocnie z zewnętrzną firmą stylistyczną w temacie wyglądu zewnętrznego autobusów. Opracowali oni także w pełni kompletną konstrukcję pojazdów (m.in. konstrukcję szkieletu, elementów karoserii, układu zasilania skroplonym gazem ziemnym LNG itd.), z czego do niedawna korzystał sanocki „Autosan” by budowie przegubowych ‘bocianów’ dla stołecznego przewoźnika. Grupa „DOT3D” również odpowiadała za dobór i zabudowę układów napędowego, jezdnego, kierowniczego.
Prototyp zaprezentowano dwa lata później na targach ‘TransExpo’ w Kielcach. Autobus jest w pełni niskopodłogowy, z rampą dla wózków inwalidzkich zlokalizowaną w II drzwiach. Konstrukcja zbudowana została ze stali nierdzewnej, co miało zapobiegać nadmiernemu korodowaniu. Ściany, czołowa oraz tylna, zbudowane są z tworzyw sztucznych, zaś poszycie boczne z aluminium, co ewidentnie skraca czas napraw np. po kolizyjnych. Czy tak rzeczywiście było? Można powątpiewać, bowiem z mojej wiedzy posiadanej wiem, iż problemem były pękające słupki pionowe poszycia bocznego oraz inne problemy techniczno-eksploatacyjne… w świecie miłośników, a raczej w pewnej części tej ‘subkultury’, przypięto tym pojazdom łatkę „Solgruzów” …
Wyposażenie wewnętrzne autobusu jest zgodne z obowiązującymi trendami i wymaganiami stołecznego Zarządu Transportu Miejskiego. Charakteryzuje się: pełną, zabudowaną wraz z I połówką drzwi kabiną kierowcy, klimatyzacją całopojazdową, tapicerką siedzeń w kolorze czerwonym z motywem warszawskim, elektronicznym systemem informacji pasażerskiej w postaci zewnętrznych wyświetlaczy LCD, wewnętrznych z trasą linii oraz ekranów podsufitowych dostarczonych pierwotnie przez firmę NovaMedia oraz zapowiedziami głosowymi nagranymi przez, niedawno zmarłego, red. Tomasza Knapika. W dobie niesamowitych problemów z systemem tej krakowskiej firmy, Miejskie Zakłady Autobusowe rozpisały przetarg na dostawę oraz wymianę we wszystkich 47 egzemplarzach systemu informacji pasażerskiej. Zadania tego, po wnikliwej analizie, podjęła się firma „R&G” z Mielca. Dzisiaj wszystkie Solbusy posiadają zestaw białych, bardzo czytelnych, wyświetlaczy liniowych zewnętrznych.
Dostawy autobusów zostały zrealizowane pomiędzy 21 lutego a 8 kwietnia 2014 roku. Jak już wspomniałem wyżej, wszystkie 47 sztuk wpisano na stan zajezdni R-2 „Kleszczowa”, gdzie obsługiwały zadania przewozowe m.in. na liniach: 105, 112, 116, 136, 141, 167, 171, 180, 184, 189, 191, 401, 517, 523 czy 716. Poniżej krótkie zestawienie dostaw tych pojazdów:
21/02/2014
#2000, #2001, #2002, #2003, #2004, #2005, #2006, #2007, #2008, #2009;
12/03/2014
#2010, #2012, #2013, #2015, #2016, #2017;
13/03/2014
#2011, #2014, #2018, #2019, #2020, #2021, #2022, #2023;
19/03/2014
#2024, #2026, #2027, #2028, #2029;
20/03/2014
#2025;
26/03/2014
#2030, #2031, #2032, #2033, #2034, #2035;
02/04/2014
#2036, #2037, #2038, #2039, #2040;
09/04/2014
#2041, #2042, #2043, #2044;
11/04/2014
#2045 i #2046.
Od czerwca 2019 roku do drugiej połowy lipca 2021 roku następowały sukcesywne przenosiny tych autobusów do zajezdni R-1 „Woronicza” zlokalizowanej na warszawskim Mokotowie. Dzisiaj wszystkie egzemplarze stacjonują na zajezdni R-1 (d. R-7) „Woronicza”, gdzie, co ciekawe, zgromadzone jest 100% sztuk autobusów z soleckiej fabryki, różnych długości nadwozia /10 metrów, 12 metrów oraz 18 metrów/ napędzanych tylko olejem napędowym. Autobusy napędzane gazem LNG to domena innej zajezdni, ale o tych pojazdach napiszę w innym odcinku naszej historii…
Poniżej zaprezentuję Wam kilka danych technicznych dotyczących modelu SM18:
model: SM18 Solcity,
silnik: Cummins ISB8.9E5 340B
pojemność: 8900 cm3,
moc: 340 KM,
norma emisji spalin: EURO5,
oczyszczanie spalin: układ SCR z AdBlue,
skrzynia biegów: IV-biegowa, automatyczna,
model skrzyni: Voith Diwa 864.5,
ilość drzwi: 4
układ drzwi: 2-2-2-2
Obecnie po stołecznych ulicach kursuje 46 sztuk autobusów SM18, bowiem pojazd o nr #2035 wycofano z eksploatacji po zapłonie w komorze silnika. Z wiedzy jaką posiadam to tenże pojazd został już sprzedany i nie ma go w stolicy.
Dziękuję Wam bardzo za uwagę. Zapraszam do śledzenia Naszej strony, gdzie na kolejne dni zaplanowane i przygotowane są równie ciekawe materiały. Liczymy, że przypadną Wam do gustu.
