Historia Transportu Publicznego
Historia Transportu Publicznego
Historia Transportu Publicznego
Historia Transportu Publicznego
Historia Transportu Publicznego
Historia Transportu Publicznego
Starachowicka Kolej Wąskotorowa jest wyjątkowa, bo łączy dwa województwa, choć teraz nie cała trasa jest dostępna. Planuje się jej naprawę, aby znów można było nią podróżować w całości. Jedną z lokomotyw, która tam jeździ, jest Lyd1-251. Ta lokomotywa ma ciekawą historię, pracowała w różnych miejscach w Polsce, a teraz wozi turystów. Być może po naprawie torów znowu będzie kursować w Starachowicach.
W latach 50. XX wieku, kiedy w Polsce brakowało nowoczesnych lokomotyw, powstała parowa lokomotywa Ol49. Zaprojektowana przez Fablok, miała obsługiwać pociągi pasażerskie o średniej wadze. Ol49 okazała się udanym rozwiązaniem, choć miała swoje ograniczenia, jak np. mniejsza prędkość przy jeździe tyłem. Mimo to, była szeroko wykorzystywana na polskich liniach kolejowych aż do lat 90. XX wieku. Do dziś zachowało się wiele egzemplarzy Ol49, które można podziwiać na wystawach i podczas specjalnych przejazdów.
Poznajcie TKt48 – powojennego bohatera polskich kolei! Ten wyjątkowy parowóz, zwany również „tekatką”, „osiołkiem” lub „uszatkiem”, dzielnie służył na różnych trasach, od podmiejskich po górskie.
Po II wojnie światowej polskie koleje potrzebowały solidnych maszyn, które mogłyby szybko i sprawnie przewozić pasażerów. W odpowiedzi na to zapotrzebowanie powstał parowóz Pt47 – prawdziwy polski orzeł kolei.
Zniszczone przez wojnę tory i brak nowoczesnego taboru sprawiły, że inżynierowie musieli działać szybko. Na bazie sprawdzonego projektu Pt31 powstała nowa, jeszcze bardziej wydajna lokomotywa. Pt47, produkowana w Chrzanowie i Poznaniu, szybko stała się symbolem odbudowy polskiej kolei.
Przenieśmy się do roku 1933. Wtedy właśnie Polskie Koleje Państwowe wypożyczyły, a po udanych testach odkupiły od firmy Austro-Daimler-Puch wagon silnikowy o opływowym kształcie, oznaczony jako Sax 90080.
Pm36 była bardzo udanym parowozem. Szkoda, że w międzywojniu tory były w tak kiepskim stanie, a do eksportu nie zdążono się nawet przymierzyć – w końcu nie co dzień się zdarza, żeby polski produkt (a takim był przecież Pm36-1) dostawał na międzynarodowej wystawie złote medale i inne wyróżnienia.