Serie o historii komunikacji w Nowym Sączu rozpocznę od jednego z najmniejszych autobusów jakie pojawiły się w MPK Nowy Sącz. Obecnie tytuł najmniejszego autobusu dzierżą dwa Karsany Jest. Jednak przez długi czas najmniejszymi autobusami były Autosany H6-20. Dziś mija dokładnie 11 lat odkąd te autobusy nie kursują liniowo po nowosądeckich ulicach.
Jeśli chodzi o ogólną historię Autosanów H6 należy się cofnąć, aż do lat 50, ubiegłego wieku. W tym czasie należy upatrywać początków pomysłu wyprodukowania w Polsce autobusu o małej pojemności. Dalej możemy iść poprzez próby wyprodukowania takiego autobusu w fabrykach STAR-a. Kolejne próby możemy przypisać Zakładowi Samochodów Dostawczych z Nysy. Rok 1984 to czas kiedy do gry wchodzi Autosan prezentując prototypowe H6-01 oraz H6-02. Dalej następowały kolejne prototypy i próby współpracy z różnymi innymi zagranicznymi firmami.
Finalnie w roku 1994 do produkcji seryjnej weszły dwa modele: H6-10 (wersja międzymiastowa) i H6-20 (wersja miejska). Do Nowego Sącza pierwszy „melon” trafił na początku 1996 roku. Był w wersji jednodrzwiowej i otrzymał numer taborowy 10. Utworzono nawet specjalną linię pod ten autobus „A”. Co ciekawe, autobus ten szybko zakończył swoją działalność przewozową. Przeszedł do pracy w Pogotowiu Technicznym, a dokładniej liniowym. W międzyczasie dotarły kolejne Autosany H6-20, tym razem już dwudrzwiowe w układzie 0-1-1.
Do Nowego Sącza dotarło łącznie 8 sztuk (włącznie z pierwszym #10). Tym już pasażerskim H6 nadano numery taborowe od #21 do #27. Były wyposażone w silnik Perkins Phaser 110Ti o mocy 107 KM oraz manualną skrzynię biegów FPS Tczew TS5-40. Mogły nimi podróżować 32 osoby (w tym 16 siedzących). Miały nietypowe, jak na tamten czas malowanie – nie kremowo-czerwone, a zielone. Jeśli chodzi o informację pasażerską, to Autosany wyposażono w tablice klapkowe. Ciekawe było umiejscowienie przedniej tablicy dla linii i kierunku. Znajdowała się ona przy dolnej krawędzi szyby czołowej a nie jak to zwykle bywa w autobusach miejskich, u góry. Natomiast z boku były tablice wyłącznie dla numeru linii. W czasie późniejszych napraw w niektórych zamontowano tablice diodowe oraz boczne z prezentacją linii i kierunku.
Bardzo dobrze się wpasowały w potrzeby nowosądeckiej komunikacji. Po pierwsze służyły na nowych i mniej popularnych liniach jak ówczesne 35 i 44. Po drugie umożliwiły dotarcie komunikacji miejskiej w rejony wcześniej niedostępne, ze względu na ciasne uliczki, w postaci np. linii numer 9. Co do samego komfortu zdania są podzielone. Na minus należy podkreślić wąskie drzwi oraz bardzo małą przestrzeń wewnątrz. Można powiedzieć, że nie znajdziemy tam klasycznej „rzeźni” czyli większej przestrzeni np. dla wózków. Również z powodu umieszczenia silnika w środku było dość głośno a zawieszenie resorowe i wąski rozstaw osi nie uprzyjemniały jazdy.
Mimo wszystko, autobusy te służyły w Nowym Sączu w niezmienionym składzie do 2007 roku, kiedy to #23 został skasowany. Wszystkie pozostałe odbyły remonty kapitalne, co wydłużyło ich eksploatację do lat 2011-2012. Można powiedzieć, że nowosądeckie „melony” miały dwa zakończenia służby. Pierwsze nastąpiło 4 września 2012 roku na linii 8. Jednak kilka dni później – 17 września – ponownie #27 wyjechał na miasto. Obsługiwał tymczasową objazdową linię 103. Definitywny koniec nastąpił dokładnie 11 lat temu, czyli 24 października 2012 roku około godziny 15:00.
Jednak to nie całkowity koniec historii tych autobusów. Dzięki przychylności MPK Nowy Sącz 21 listopada 2012 na stan Galicyjskiego Stowarzyszenia Miłośników Komunikacji wszedł autobus o numerze #27. Obecnie trwa remont generalny tego wozu. Mam nadzieję, że już wkrótce znów będzie można się nim przejechać. Postępy prac możecie śledzić na stronie GSMK oraz Facebook-owym profilu Autosana H6-20 #27.
Na koniec kilka danych technicznych:
Autosan H6-20
Silnik: Perkins Phaser 110Ti
Moc: 107 KM
Skrzynia biegów: FPS Tczew TS5-40(5)
Liczba miejsc ogółem: 32
Liczba miejsc siedzących: 16
Układ drzwi: 0-2-0 (#10), 0-1-1
Długość: 6355 mm
Szerokość: 2280 mm
Wysokość: 2790 mm
Wysokość podłogi: 720 mm
Artykuł powstał w oparciu o wiedzę własną autora oraz na podstawie danych zawartych na stronie gsmk.org.pl
