Dziś chciałbym co nieco powiedzieć o kolejnej linii kolejowej rozpoczynającej się w Warszawie Zachodniej. Chodzi o linię nr 2 z Warszawy do Terespola.
To jedna z najstarszych linii kolejowych na terenie zaboru rosyjskiego i w ogóle na ziemiach polskich. Została zbudowana w latach 1866-1867 pod nazwą Kolej Warszawsko – Terespolska. Ze względu na to, że była zbudowana na prawym brzegu Wisły, miała rozstaw szyn 1524 mm i w takiej formie przetrwała do I Wojny Światowej.
W czasie niemieckiej okupacji (1914-1918) linia została przekuta na prześwit 1435 mm. Po odzyskaniu niepodległości włączono ją w zarząd PKP. W 1933 roku otwarta została linia średnicowa, która połączyła Dworzec Terespolski (obecnie Warszawa Wschodnia) z Dworcem Głównym (zniszczonym w czasie II Wojny Światowej). W 1937 roku zelektryfikowano odcinek do Mińska Mazowieckiego, obsługiwany lokomotywami EL.100 (EP01) i jednostkami E-91 (EW51). Reszta trasy w kierunku Terespola nadal była obsługiwana parowozami.
Dalsza elektryfikacja „dwójki” nastąpiła dopiero po wojnie. Rozpoczęto ją w 1975 roku, a ukończono w Terespolu tuz przed olimpiadą w Moskwie w 1980 roku.
Linia po dziś dzień jest dwutorowa i ma prześwit 1435 mm. Ma charakter międzynarodowy – jest częścią europejskiej magistrali E20 z Berlina do Moskwy. Poprowadzona jest przez Mińsk Mazowiecki, Siedlce, Łuków, Międzyrzec Podlaski i Białą Podlaską. Jest na niej 16 stacji (w tym 7 węzłowych), 33 przystanki osobowe i 3 posterunki odgałęźne.
Na koniec nieco danych technicznych tej linii:
Oznaczenie w tabeli D29: 2
Zarządca: PKP Polskie Linie Kolejowe
Długość: 214,227 km
Rozstaw szyn: 1435 mm
Sieć trakcyjna: 3 kV DC
Prędkość maksymalna: 160 km/h
