W kolejnym odcinku naszego cyklu artykułów o zachowanych zabytkowych oraz historycznych pojazdach transportu publicznego w Polsce zapraszam Was do Warszawy, gdzie w kolekcji stołecznego Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej jest pewien szczególny, dla historii stołecznej komunikacji, Ikarus 280. Cóż to za pojazd? Poniżej wszystkiego się dowiecie…
Ikarus 280.70E o nr taborowym #5715 wyprodukowano na Węgrzech, lecz końcowy montaż do postaci pełnoprawnego autobusu komunikacji miejskiej miał miejsce w montowni „Ikarusa” na terenie zajezdni 'Stalowa’ w Warszawie. Przegubowiec jest jednym z 95 sztuk zakupionych przez Miejskie Zakłady Autobusowe egzemplarzy modelu 280.70E, które to składano na 'Stalowej’ między wrześniem 1997 a lutym 1998 roku. Autobus wyposażono w jednostkę napędową RABA D10-UTS z instalacją wyciszającą, III-biegową, automatyczną skrzynię Voith Diwa oraz klimatyzator kabiny kierowcy. W porównaniu z modelem 280.70 składanym w latach 1995-1996 odrobinę zmieniono wnętrze pojazdu, m.in. instalując oświetlenie jarzeniowe, pionowe poręcze w kolorze pomarańczy, przezroczyste włazy dachowe wyjść awaryjnych oraz tzw. 'małe’ (znane z modelu 280.26) kabiny kierowcy. Seria Ikarusów oznaczonych nr taborowymi #57xx była ostatnią dostawą do Warszawy autobusów tego węgierskiego producenta. Ktoś z Was zapyta „dlaczego MZA nie zakupiło niskopodłogowych Mercedesów, MAN-ów czy Volvo?” Odpowiedź jest bardzo prosta. Pilna potrzeba wymiany posiadanego taboru prowadzona jak najmniejszym kosztem, by zakupić jak najwięcej fabrycznie nowych autobusów, spowodowała ten ostatni romans Warszawy z „Ikarusem”.
Wóz #5715 wpisano na stan MZA w dniu 31 grudnia 1997 roku i przydzielono do zajezdni R-11 „Kleszczowa”, gdzie sukcesywnie zastępowano wysłużone Ikarusy 280.26. Do 2011 roku można było go spotkać w obsłudze takich, flagowych linii z oddziału „Kleszczowa” jak: 127, 172, 189, 191, 401, 512, 517, 716 czy E-5. Następnie na rok przeniesiono go do oddziału „Woronicza”, by ostatecznie zakończył swoją służbę jako pojazd przydzielony do zajezdni „Stalowa”. Tak, dokładnie tej, skąd wyjechał świeżo zmontowany 17 lat wcześniej. Jak pięknie historia zatoczyła wielkie koło i autobus ostatnie swoje kilometry pokonywał w swoim „domu”.
Wspomniałem Wam, że #5715 jest pojazdem dość szczególnym dla historii stołecznej komunikacji miejskiej. Zastanawiacie się, zapewne, dlaczego? Otóż, wieczorem w dniu 29 listopada 2013 roku, obsługując linię podmiejską o nr '705′ wykonał ostatni pełny kurs autobusu marki „Ikarus” w Warszawie. Tego wieczoru, zjeżdżając do zajezdni „Stalowa”, autobus o nr #5715 zakończył przepiękną oraz przebogatą historię tej węgierskiej marki w Warszawie. Ostatni raz, w barwach MZA, na stołecznych ulicach pojawił się, wraz z kilkoma innymi Ikarusami, w noc sylwestrową podczas obsługi specjalnej linii pożegnalnej o nr „280”, która oficjalnie pożegnała te pojazdy z regularnego ruchu liniowego. Jestem szczęśliwym posiadaczem bocznej tablicy liniowej z tej specjalnej linii, którą, w odpowiednim czasie, w innej serii artykułów, Wam z przyjemnością pokażę.
W maju 2014 roku, czyli dokładnie 10 lat temu, autobus po szeregu zabiegów doprowadzających go do stanu w pełni uszlachetniającego, zadebiutował podczas Nocy Muzeów jako pełnoprawny autobus zabytkowy. Obsługiwał wówczas jedną z linii muzealnych, gdzie razem z innymi pojazdami ze swojej epoki przewoził tłumy Warszawiaków pomiędzy placówkami kulturalnymi a placem Defilad. Obecnie wóz jest nadal utrzymywany w stanie sprawności technicznej i miejmy nadzieję, że będzie nadal cieszył Nasze oczy.
Dane techniczne:
Producent: Ikarus, Węgry
Model: 280.70E
Rok produkcji: 1997
Silnik: RABA D10-UTS
Pojemność silnika: 10 350 cm3
Moc silnika: 250 KM
Skrzynia biegów: III-biegowa, automatyczna
Model skrzyni biegów: Voith D863.3
Klimatyzacja: kabiny kierowcy
Ilość drzwi: 4
Układ drzwi: 2-2-2-2
Długość: 16 500 mm
Szerokość: 2 500 mm
Wysokość: 3 100 mm
