Wagony silnikowe sprowadzane z Węgier nie były jedynymi używanymi w PKP. W 1959 roku zatwierdzono koncepcję budowy krajowego wagonu silnikowego. Producent – Zakłady im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu – zbudowały prototyp oznaczony na PKP SN80.
Sam wagon silnikowy napędzany był silnikiem Diesla. Moc silnika była przenoszona na koła za pomocą importowanej przekładni hydraulicznej Voith. Pojazd miał możliwość sterowania wielokrotnego do 4 wagonów. Kocioł parowy umożliwiał ogrzewanie wagonów doczepnych posiadających taki system. Najczęściej były to wagony 101A, z których został skopiowany układ wnętrza części pasażerskiej. Planowano dostarczyć 25 sztuk tych pojazdów. W 1964 roku seria zatrzymała się na 13 sztukach. Zaprzestano sprowadzania przekładni z RFN.
Do dziś zachował się jedynie egzemplarz SN80-12. Przestano go używać w 1981 roku, a po skreśleniu trafił do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. Stał kilkanaście lat na stacji Warszawa Głowna, po czym w 1995 roku został przetransportowany do Leszna i tam odrestaurowany. Niestety, to był jedyny moment, gdy o ten wagon zadbano. Później niszczał na torach odstawczych, aż wreszcie w 2016 roku trafił do Jaworzyny Śląskiej. Nie będzie tam jednak na stałe – został przekazany na 12 lat.
SN80 był ciekawym pomysłem. Niestety, zabiła go konieczność sprowadzania komponentów z krajów zachodnich. Tak się stało z wieloma kolejowymi projektami.
Na koniec garść danych technicznych:
Typ fabryczny: 5M
Producent: HCP
Silnik: 1DVSa/ 2DVSa
Moc silnika: 260 kW/ 265 kW
Przekładnia: hydrokinetyczna Voith T26/WAG/V
Prędkość konstrukcyjna: 100 km/h
Masa służbowa: 49,6 t
Długość: 24,1 m
Szerokość: 2,9 m
Wysokość: 3,98 m
Liczba miejsc siedzących: 48+8
Lata produkcji: 1961-1964
