BIELSKO-BIAŁA: 6 rocznica wycofania Ikarusów 280.37

Dzisiaj redaktor naczelny, w mojej skromnej osobie, zaprasza do lektury materiału o Ikarusach 280.37 z MZK Bielsko-Biała, gdzie kursowały w latach 1993 – 2017. To właśnie dzisiaj mija 6-ta rocznica wycofania z ruchu modelu 280.37 z bielskich ulic.

Przez 24 lata autobusy te na stałe wpisały się w obsługę takich linii jak „2” z os. Kopernika do Mikuszowic, „3” z os. Karpackiego do Komorowic, „4” z os. Złote Łany na os. Polskich Skrzydeł, „6” z os. Karpackiego do Lipnika, „8” z Szyndzielni do Dworca, „10” z Mikuszowic do Wapienicy, „11” z Dworca do Straconki, „16” z Dworca do Wapienicy, „20” z os. Złote Łany do Wapienicy, „24” z Mikuszowic do Starego Bielska, „28” z os. Wojska Polskiego na os. Karpackie, „30” z os. Karpackiego do Czechowic-Dziedzic, „31” z Dworca do Hałcnowa, „32” z os. Karpackiego do Hałcnowa, „50” z os. Karpackiego do Czechowic-Dziedzic, „56” z Dworca do Bestwiny oraz „57” z Dworca do Bystrej.

Pierwsze egzemplarze modelu, o nr taborowych od #001 do #010, przybyły do miasta w styczniu 1993 roku, choć ich datą produkcji był rok 1992. Autobusy te, w porównaniu do eksploatowanych w przedsiębiorstwie od lat 80tych modeli 280.02 oraz 280.26, wyróżniały się kilkoma bardzo charakterystycznymi cechami zewnętrznymi jak np.: inny układ drzwi wejściowych, zabudowana wraz z jedną połówką drzwi kabina kierowcy, inna budowa drzwi wejściowych czy wymuszony przez układ drzwi odrobinę inny układ okien. Różniły się także pod względem mechanicznym, bowiem w wersji 280.37/280.37B, zastosowano silnik MAN D2866UM01 o mocy 245 KM i pojemności 11967 cm3 oraz automatyczną, IV-biegową skrzynię biegów ZF 4HP500. Jak doskonale wiecie w modelach 280.02 i 280.26 montowano dużo słabsze i o mniejszej pojemności silniki Raba (192KM) oraz manualne, V- lub VI-biegowe skrzynie produkcji węgierskiej firmy Csepel. Kompletnie inny dźwięk pracy silnika MAN spowodował, iż do tych pojazdów przylgnął przydomek „bizon”, choć nie we wszystkich miastach go stosowano (gdzie eksploatowano ten model węgierskiego „króla szos”). Sam miałem przyjemność prowadzić te pojazdy w czasach, gdy byłem kierowcą w stołecznych M.Z.A. oraz raz jedyny bielskiego #013. Dla mnie, jako dla miłośnika marki, była to czysta przyjemność prowadzenia autobusu, ale znam takich kolegów-kierowców, którzy unikali jak ognia tych pojazdów, bo „za głośne”, „bo szarpią”, „bo coś tam, coś tam” …

Druga partia, oznaczona jako 280.37B, przybyła między majem a wrześniem 1994 roku. Oznaczono je kolejnymi numerami taborowymi w przedziale od #011 do #020. Mechanicznie nie różniła się od pierwszej dziesiątki. Jedyną, istotną lub nie, różnicą była ilość uchylnych okien z lewej burty autobusu, bowiem w wozach z pierwszej partii wszystkie okna posiadały część uchylną, a w drugiej partii dwie szyby już były „pełne”, bez możliwości otwarcia… czy to tak bardzo istotny fakt, aby tworzyć nową wersję podtypu? Nie mnie to oceniać, ale patrząc na historię modelu 280 produkowanego na Węgrzech to dużo mniejsze, czasem niezauważalne dla zwykłego Pasażera, szczegóły powodowały, iż producent dodawał literkę do oznaczenia modelu danego autobusu. W 2014 roku skierowano do postępowania kasacyjnego pierwszy egzemplarz o nr taborowym #005, który, jak się okazało, był w dość słabym stanie technicznym po prawie rocznym postoju…

Rok 2016 oraz 2017 był prawdziwą rzezią dla Ikarusów z lat 1993 i 1994, bowiem wówczas najwięcej z nich zakończyło swój „żywot”, aż przyszedł dzień 18 grudnia 2017 roku, gdy ostatecznie zakończono eksploatację modelu 280.37 w M.Z.K. Bielsko-Biała.

Dla zainteresowanych odrobinę danych technicznych dla wozów 280.37/280.37B: